Kyoto, Hiroshima en Miyajima
7 oktober 2017 - Miyajima, Japan
De rollende sushibar werd gevonden. Niet door mij, ik mis een gen dat richting snapt. Feike weet altijd feilloos de weg te vinden en zo kwamen we dus bij de sushitent waar we in de rij hebben gestaan om naar binnen te mogen. Na 15 minuten mochten we naar boven met de andere toeristen en kon het feestmaal starten. Nom nom nom!
Na dit munchingfest zijn we nog even een pachinko hal in gelopen en hebben gepoogd de wereld van zombies te redden. Dat is niet gelukt. Sorry mensheid, beware: zombies are coming....
Weer terug in het hostel hebben we geprobeerd een ticket te boeken naar Busan en dat leek goed te gaan, tot we een mail kregen waarin uitgelegd werd dat dat toch niet het geval was. Feike is een hardvochtige strijd aangegaan met die maatschappij. De meest boze mail ooit ( what's the deal with out tickets). Afwachten of we nog mee mogen na deze enorme dreigbrief ( en anders komen er toch zombies, dus dan maakt dat ticket ook niets meer uit).
De dag na de escalatie van Feike zijn we naar Nara gegaan. Daar was een park met Een.....( vul in) en hertjes! Loslopende bambi's. Met grote oren. En nog grotere honger! En ze kennen een truc. Ze buigen hun kop en dan krijgen ze eten. Zo simpel is het. En als ze geen eten krijgen lopen ze weg. Maar wel met een soort arrogantie waarvan je het bestaan bij herten niet wist. Bastards!
Daarna zijn we naar de in mijn ogen grootste en mooiste tempel ooit geweest. Echt grandioos : de Todai-ji.
Feike: Groot was ie. En mooi. Mooi vind ie m ook.
In de tempel staat een boeddha uit 1692. Dat 16 meter hoog is. Da's groooooott!
Naast deze tempel staat een pagode. Ook een indrukwekkend staaltje nijverheid van de Japanners.
Er stond ook nog een gouden pilaar op dat terrein met een gedenkbord. Hier was te lezen dat rond 1986 een delegatie gelovigen van over de hele wereld bij elkaar kwamen en in complete harmonie, ondanks hun eigen geloofsovertuiging, en daar een soort pact sloten voor een oorlogvrije wereld. Alle namen van deze priesters zijn in een tijdcapsule geplaatst en deze wordt over 20 jaar open gemaakt. Mooi man.
Na deze geweldige en zonnige wandeling zijn we terug gegaan naar Kyoto, want de dag erna zouden we met de supertrein naar Hiroshima gaan. We hadden alleen nog geen kaartje en dat moest wel. Dat was snel klaar en konden er wat gaan eten. Bij de Mac (ja ,jaaa, cultuurbarbaren, weten we. Maar er is wel een yakitori hamburger gegeten. Maakt weer een hoop goed toch?).
Iedereen die Japan is geweest heeft denk ik in de shinkansen trein gezeten. Wat een sjeesbeest is dat zeg. Er komen geen mach 1 krachten op je af, maar t scheelt niet veel. Hoewel je daar niets van merkt als je er in zit. Het was leuk om mee te maken. Het begon echter halverwege de rit al wat donkerder te worden en het was 12.00 in de middag, dus het was regen . ( die komt dus ook met 300 km per uur tegen de trein en dat gaat goed. Wonderbaarlijk) .
We stapten uit in Hiroshima en daar was de regen. Zeik en zeiknat togen we naar ons favoriete boetiekje; de zeven eleven om daar een poncho te kopen. Geweldig ding van Japanse makelij, met een ventilatiegat. Super! Feike had een waterafstotende jas , dus geen
Poncho nodig ( echt wel dus he, maar neeeeee niet nodig).
We zijn naar de A-bomb dome gelopen. Een van de gebouwen die niet helemaal verwoest is door de bom in 1945. En het meest treurige is dat Japan zich al over wilde geven....die bom was helemaal niet nodig geweegeweest...narigheid om te weten. Daarna hebben we het museum bezocht en dat was enorm indrukwekkend. Daar ben je wel even door van slag. Toen hebben we toch maar een plu voor Feik gekocht.
De triestheid over de Hiroshima bom was ingecalculeerd en hadden daarom, om even bij te komen , een super fancy hotel geboekt met de belofte even rustig aan te doen. Da's gelukt. Bij wijze van wandeling zijn we even naar beneden gelopen, toen naar boven en weer naar beneden. Met de lift......luiigheid siert de mens. Soms.
Vandaag gingen we met de belofte van 26 graden en zon met de veerpont naar miyajima. Het stukje veerpont klopt. De 26 graden ook. Zon alleen niet. Wederom hoosbuien waar je U tegen zegt. Maar dat mocht de pret niet drukken en heeft het ook niet gedaan. Het was leuk om collectief nat te worden en door de regen met backpack op je rug te rennen alsof je leven er vanaf hangt. Vervolgens kom je aan bij de boot waar de voorganger probeert zijn paraplu door het minipoortje te wurmen, wat niet lukt want dat past niet in uitgeklapte vorm, maar misschien wel als je m schuin houdt. Als dat ook niet lukt, dan pas doe je wat iedereen zou doen: de paraplu INKLAPPEN! Dus. Nou Ja, dat wat.
Nat aangekomen op het eiland met de hertjes! Hoera! More deer! We konden onze spullen vast kwijt bij ons hotel en zijn meteen gaan wandelen. Er was namelijk een enorm leuke wandelroute volgens ons boekje. Naar Misen san. Treegewijs omhoog, een afstand van 2,5 km.( tegen de tijd dat we hier zijn is de regen gestopt) .
2,5 km is natuurlijk een eitje! Wat treegewijs inhield wisten we van te voren niet helemaal zeker.
Flashbacks! Ik (Marijn) heb een heeel heel goed spiergeheugen en dat geheugen zei: oei, trappen! ( is niet zo...het schreeuwde eigenlijk meer. Iets in de riching van &$*#&*:* NEEEEEEE! Niet weer...je had het beloofd.. ).
Het was natuulijk de hele wandeling waard en in een woord briljant!!!!!! Een prachtig bos met watervallen om je heen , af en toe een lief hertjes zonder kapsones, frisse berglucht, kleine altaartjes zomaar midden op een pad en gewoon de tijd nemen om boven te komen. Er was ook een kabelbaan, maar we zijn superstoer, dus dat kon niet natuurlijk. Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht over het water en de knaloranje toriipoort als symbool voor de shinto als eiland religie. 16 meter hoog en bij eb kun je via het drooggevallen terrein naar de poort toelopen.
Binnen een uur waren we beneden, via een andere route. Deze was nog veel erger voor de arme, arme mensen die omhoog gingen. We konden ze ook niet meer behoeden voor hun ongelukkige keuze, want ons Japans is niet al te best. We hebben ze respectvol aangekeken en geprezen voor hun moed. In het Nederlands dan wel, zie eerder.
Uiteindelijk konden we om 17 uur inchecken en hebben we een Japans ritueel uitgevoerd,namelijk public bathing. Maar omdat we op een gekke tijd aankwamen was het niet zo public. Heerlijk.
Toen we klaar waren hebben we een rondje gelopen en gegeten. Geen Mac, we zijn geen cultuurbarbaren;). Maar heerlijk Japans.
Nu weer terug in ons fijne hotel en hebben een hotel kunnen boeken voor Fukuoka . We gaan daar in de buurt overnachten en we hebben een pretpark op het oog met een supervette achtbaan. (Bucketlist materiaal, echt).
Jullie horen van ons!
Na dit munchingfest zijn we nog even een pachinko hal in gelopen en hebben gepoogd de wereld van zombies te redden. Dat is niet gelukt. Sorry mensheid, beware: zombies are coming....
Weer terug in het hostel hebben we geprobeerd een ticket te boeken naar Busan en dat leek goed te gaan, tot we een mail kregen waarin uitgelegd werd dat dat toch niet het geval was. Feike is een hardvochtige strijd aangegaan met die maatschappij. De meest boze mail ooit ( what's the deal with out tickets). Afwachten of we nog mee mogen na deze enorme dreigbrief ( en anders komen er toch zombies, dus dan maakt dat ticket ook niets meer uit).
De dag na de escalatie van Feike zijn we naar Nara gegaan. Daar was een park met Een.....( vul in) en hertjes! Loslopende bambi's. Met grote oren. En nog grotere honger! En ze kennen een truc. Ze buigen hun kop en dan krijgen ze eten. Zo simpel is het. En als ze geen eten krijgen lopen ze weg. Maar wel met een soort arrogantie waarvan je het bestaan bij herten niet wist. Bastards!
Daarna zijn we naar de in mijn ogen grootste en mooiste tempel ooit geweest. Echt grandioos : de Todai-ji.
Feike: Groot was ie. En mooi. Mooi vind ie m ook.
In de tempel staat een boeddha uit 1692. Dat 16 meter hoog is. Da's groooooott!
Naast deze tempel staat een pagode. Ook een indrukwekkend staaltje nijverheid van de Japanners.
Er stond ook nog een gouden pilaar op dat terrein met een gedenkbord. Hier was te lezen dat rond 1986 een delegatie gelovigen van over de hele wereld bij elkaar kwamen en in complete harmonie, ondanks hun eigen geloofsovertuiging, en daar een soort pact sloten voor een oorlogvrije wereld. Alle namen van deze priesters zijn in een tijdcapsule geplaatst en deze wordt over 20 jaar open gemaakt. Mooi man.
Na deze geweldige en zonnige wandeling zijn we terug gegaan naar Kyoto, want de dag erna zouden we met de supertrein naar Hiroshima gaan. We hadden alleen nog geen kaartje en dat moest wel. Dat was snel klaar en konden er wat gaan eten. Bij de Mac (ja ,jaaa, cultuurbarbaren, weten we. Maar er is wel een yakitori hamburger gegeten. Maakt weer een hoop goed toch?).
Iedereen die Japan is geweest heeft denk ik in de shinkansen trein gezeten. Wat een sjeesbeest is dat zeg. Er komen geen mach 1 krachten op je af, maar t scheelt niet veel. Hoewel je daar niets van merkt als je er in zit. Het was leuk om mee te maken. Het begon echter halverwege de rit al wat donkerder te worden en het was 12.00 in de middag, dus het was regen . ( die komt dus ook met 300 km per uur tegen de trein en dat gaat goed. Wonderbaarlijk) .
We stapten uit in Hiroshima en daar was de regen. Zeik en zeiknat togen we naar ons favoriete boetiekje; de zeven eleven om daar een poncho te kopen. Geweldig ding van Japanse makelij, met een ventilatiegat. Super! Feike had een waterafstotende jas , dus geen
Poncho nodig ( echt wel dus he, maar neeeeee niet nodig).
We zijn naar de A-bomb dome gelopen. Een van de gebouwen die niet helemaal verwoest is door de bom in 1945. En het meest treurige is dat Japan zich al over wilde geven....die bom was helemaal niet nodig geweegeweest...narigheid om te weten. Daarna hebben we het museum bezocht en dat was enorm indrukwekkend. Daar ben je wel even door van slag. Toen hebben we toch maar een plu voor Feik gekocht.
De triestheid over de Hiroshima bom was ingecalculeerd en hadden daarom, om even bij te komen , een super fancy hotel geboekt met de belofte even rustig aan te doen. Da's gelukt. Bij wijze van wandeling zijn we even naar beneden gelopen, toen naar boven en weer naar beneden. Met de lift......luiigheid siert de mens. Soms.
Vandaag gingen we met de belofte van 26 graden en zon met de veerpont naar miyajima. Het stukje veerpont klopt. De 26 graden ook. Zon alleen niet. Wederom hoosbuien waar je U tegen zegt. Maar dat mocht de pret niet drukken en heeft het ook niet gedaan. Het was leuk om collectief nat te worden en door de regen met backpack op je rug te rennen alsof je leven er vanaf hangt. Vervolgens kom je aan bij de boot waar de voorganger probeert zijn paraplu door het minipoortje te wurmen, wat niet lukt want dat past niet in uitgeklapte vorm, maar misschien wel als je m schuin houdt. Als dat ook niet lukt, dan pas doe je wat iedereen zou doen: de paraplu INKLAPPEN! Dus. Nou Ja, dat wat.
Nat aangekomen op het eiland met de hertjes! Hoera! More deer! We konden onze spullen vast kwijt bij ons hotel en zijn meteen gaan wandelen. Er was namelijk een enorm leuke wandelroute volgens ons boekje. Naar Misen san. Treegewijs omhoog, een afstand van 2,5 km.( tegen de tijd dat we hier zijn is de regen gestopt) .
2,5 km is natuurlijk een eitje! Wat treegewijs inhield wisten we van te voren niet helemaal zeker.
Flashbacks! Ik (Marijn) heb een heeel heel goed spiergeheugen en dat geheugen zei: oei, trappen! ( is niet zo...het schreeuwde eigenlijk meer. Iets in de riching van &$*#&*:* NEEEEEEE! Niet weer...je had het beloofd.. ).
Het was natuulijk de hele wandeling waard en in een woord briljant!!!!!! Een prachtig bos met watervallen om je heen , af en toe een lief hertjes zonder kapsones, frisse berglucht, kleine altaartjes zomaar midden op een pad en gewoon de tijd nemen om boven te komen. Er was ook een kabelbaan, maar we zijn superstoer, dus dat kon niet natuurlijk. Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht over het water en de knaloranje toriipoort als symbool voor de shinto als eiland religie. 16 meter hoog en bij eb kun je via het drooggevallen terrein naar de poort toelopen.
Binnen een uur waren we beneden, via een andere route. Deze was nog veel erger voor de arme, arme mensen die omhoog gingen. We konden ze ook niet meer behoeden voor hun ongelukkige keuze, want ons Japans is niet al te best. We hebben ze respectvol aangekeken en geprezen voor hun moed. In het Nederlands dan wel, zie eerder.
Uiteindelijk konden we om 17 uur inchecken en hebben we een Japans ritueel uitgevoerd,namelijk public bathing. Maar omdat we op een gekke tijd aankwamen was het niet zo public. Heerlijk.
Toen we klaar waren hebben we een rondje gelopen en gegeten. Geen Mac, we zijn geen cultuurbarbaren;). Maar heerlijk Japans.
Nu weer terug in ons fijne hotel en hebben een hotel kunnen boeken voor Fukuoka . We gaan daar in de buurt overnachten en we hebben een pretpark op het oog met een supervette achtbaan. (Bucketlist materiaal, echt).
Jullie horen van ons!
Mooi avontuur weer x