Kenting en Tainan in Taiwan
Allereerst, surf was niet up, surf was down. Het surffestijn zou plaatsvinden rond Kenting. Enthousiast , omdat we graag wilden surfen hebben we even een kijkje genomen op de surfspot. In één woord: kamikaze! Golven brekend op stenen en een stroming waar een olifant nog moeite mee zou hebben. We zijn er dus maar verstandig en uiterst verdrietig niet in gegaan.
Kenting zelf bestond uit twee straten: eentje die overdag wat rustig en kalmpjes oogde , maar 's nachts veranderde zij zich in de strip van las Vegas (denk in de stem van Jambers).
Allemaal eettentjes en stalletjes. En toeristen. En handelaren. En sjaggeraars. En een mevrouw met kikkers. En een meneer met hele lekkere edamame boontjes! En meerdere winkels, waaronder een Watsons ( mijn nieuwste favoriete boetiekje, Feikes meest gehate.....ik snap niet waarom, allemaal makeupjes en luchtjes en dingen...gewoon veel dingen. Ladies, you get me! )
Maar goed, Kenting. We hebben daar dus het strand gezien en er even op gezeten. Het waaide het enorm, dus na onbedoelde scrubbeurt door t zand zijn we naar de nightmarket gegaan om Aziatische kebab te eten. We hebben er even geen andere naam voor. Er zat een waanzinnig handig draaiplastickje aan de kebab, Wat Feike allang doorhad en pas aan mij vertelde toen ik alles alweer vies had gemaakt. Slim systeem, dat dan weer wel.
De volgende dag zijn we per brommer de omgeving gaan verkennen. Onder andere het meest zuiderpuntje hebben we gezien. Feike zegt dat dat niet zo is, maar ik weet wel beter! Mijn richtingsgevoel is immers onfeilbaar..
* whahahahahahahahahahahah*
We hebben een vuurtoren gezien en een aantal leuke strandjes. Ook hebben we een bootje gezien. Nou denk je misschien dat dat niet bijzonder is, maar het was wel even de nepversie van het bootje met de tijger van de film life of pi! Dus, ik wil maar zeggen...de ene boot is de andere niet. Na dit hoogtepunt zijn we ingestort en vroeg naar bed gegaan.
De volgene dag gingen we naar een spa! Hoera denk je dan hè? Masaaaaaaaaasj misstaaah! Lekker gepamperd worden en totaal verkwikt en herboren weer naar het hotel
Eh, nou . Nee.
We kwamen aan na een aantal rondjes verkeerd rijden. Geeft niets, er was genoeg tijd om in de watten gelegd te worden en te heet om ons er druk over te maken.
Aangekomen bij het paradijselijke oord, werden we ontvangen door een ietwat chagrijnig kijkende en zeker chagrijnig klinkende mevrouw die dui-de-lijk geen zin had in toeristen. Maar we waren er en niets zou ons tegenhouden om te ontspannen!! Je kent ze wel, die plaatjes van een gelukzalig kijkende mevrouwen ( met ogen dicht) die een massage ondergaan. Dat zat in mijn hoofd. De werkelijkheid was ietsiepietsie anders.
Na de boze ontvangst, gingen we door voor de volgende ronde; het omkleden. Ware het niet dat we door een nog bozer kijkende en gebarende meneer werden tegengehouden en gewezen werden op een badmuts die wij beiden niet bezaten. Kopen dus. Hoe charmant je ook probeert te lachen en rond te lopen, met zo'n ding op je hoofd wordt het allemaal belachelijk. Zeker als je kijkt hoe de rest van de mensen daar hem ophebben ; als keppeltje, of half op hoofd, of schuin op hoofd, lekker hip).
Er waren wel Blije visjes die zich tegoed geven gedaan aan onze voeten. Dat was leuk. Verder was dat wat het was....geheel ontspannen waren we ( nope). We zijn verder gegaan op het brommertje en hebben tempeltje bekeken en vroom betreden. Het getuigt in Azië van respect om.je schoenen uit te doen als je huizen of wat dan ook betreed. Wij smijten dus te pas en te onpas onze schoenen uit. We kwamen bij een tempel die er al wat viezig uitzag, maar ja het is Azië...dus op blote voetjes de tempel in, zoals dat heurt! Om er vervolgens met knalzwarte voeten weer uit te komen. We zagen ook allemaal mensen roken in die tempel en er gewoon met schoen en al in en uit te lopen. Ach....
We gingen er maar eens over slapen
Na een verkwikkende slaap dachten we wel weer een wandeling aan te kunnen. En hoe! Er kwam geld uit de lucht vallen. Al het goede komt van boven. ( dat zeiden de duitsers die voor ons liepen). De gehele straat lag bezaaid met wegwaaiende briefjes geld. Met zijn vieren hebben we zoveel mogelijk verzameld en toen we de portemonnee waar het uitgevallen was vonden kwam er een sjeesbeest op een motor die zei dat het zijn geld was. Dat hadden wij ook wel kunnen zeggen, maar het was duidelijk dat we daar niet mee weg zouden komen....
Aangezien het, zoals iedere keer als we gaan wandelen, op het heetst van de dag was, waren we blij dat we na 5 km lopen terecht kwamen in een mooi en verrkoelend stukje natuur.Hier waren gevaarlijke beesten! Een centepiede en eekhoorns en verstopte apen en enge rode vliegbeesten.
Het was een botanische tuin met een aantal druipsteengrotten en ander soorten grotten, die dicht waren. Wel leuk om er doorheen te lopen en in alle rust te kunnen wandelen.
De dag erna vertrokken we richting Tainan aan de westkust.
Met de bus, die volgens de routeplanner van Google Maps 5 uren zou duren met de bus en de trein..de bus zou er 4 uren.over doen en we moesten 63 haltes meerijden...Dat was een beetje gek, want het was per auto op nog geen uur afstand. Dat was een gek foutje, na een uurtje stonden we bij het treinstation en waren we zo in Tainan.
We kwamen aan bij het hotel alwaar een heus ontvangstcommitee voor ons klaarstond. Een van de mannelijke medewerkers zou wel even mijn backpack uit de kofferbak van de taxi op zijn rug nemen, maar omdat hij zo klein was en mijn tas zo groot, was de aanblik hiervan best lief. Feike nam zijn snel zijn eigen tas op zijn rug voordat het mannetje bedolven zou worden en zou bezwijken aan backpackdood!
Na alle plichtplegingen en incheckdingen werden we op de lift gewezen. Dat kon niet misgaan, maastbbde balie. Maar elke keer als we beneden kwamen of naar boven gingen, werden we door het mannetje met grote zwaaiende armbewegingen de weg gewezen naar de lift. Dit gold ook voor het ontbijt. Ook dit kon niet missen, want als je de lift uitstapte stond je IN de ontbijtruimte.....er was veel genegenheid onzer kant voor deze medewerker. Hoe lief kun je zijn?!
Deze stad staat bekend om zijn tempels, geloof ons, er staat in elke straat een minimum van 5 tempels! Ongelooflijk. En groots ook nog eens. We hebben meteen een van de chickan tower, een tempel voor geliefden en een tempel voor geluk bezocht. Je moet dan via een ingewikkelde route de tempel door , zwaaiend met wierrookstokjes en waarschijnlijk prevelen. Ook hebben we de carrefour gevonden. Deze bleef waar hij was, heel fijn.
Het huren van een motor was nog wel even een ding. Je kunt hier zonder al teveel gedoe een scooter huren. Dat wil zeggen, ze vinden het al snel best allemaal. Op naar een verhuurbedrijf! Eerst even verdwalen natuurlijk en bij aankomst daar was er een super lieve ( alle mensen zijn lief hier!!!!) mevrouw die geen woord Engels sprak. Misschien een woord dan.
Na veel handgebaren en geheel werd er een hulptroep ingeschakeld. Zij babbelde in de telefoon, welke vervolgens naar Feike ging. Een interessant schouwspel, omdat dit ongeveer 6 keer plaatsvond, het heen en weer gaan van de telefoon. Het gevolg was wel een superfancy rood en witte motorscooter!
Maar eerst gingen we even naar een leuke wijk toe om een cultureel tochtje te maken naar fort Zeelandia. Gemaakt door ons, de Dutch!
Dus wij flink stuk lopen. Motor kwam later. En we kwamen een soort metroachtige ingang tegen. Feike dacht meteen aan een ondergrondse straat, ik aan een parkeergarage. Maar omdat we er gaandeweg nog meer tegen kwamen werd Feike te nieuwsgierig en gaf ik maar toe om dan maar naar beneden te lopen. ( het was 30 graden boven de grond hè? )
We kwamen uit in....tadataaa *tromgeroffel* een parkeergarage! Zo lang als een straat maatje broadway, niet overdreven. En toen we er eenmaal in waren, konden we er niet meer uit, omdat alles afgesloten was. De temperatuur in die parkeergarage was ongeveer een miljoen graden, dus heeeeet heej!
Nadat we bijna panisch en gutsend de parkeergarage uitwaren konden we al niet meer, maar goed. Toch doorgaan, want het is feest op vakantie. We zijn naar de City hall gelopen en hebben van daar een bus genomen naar fort Zeelandia. We hebben daar toch in de tijd vam de VOC best heel veel dingen goed gedaan ( ondanks dat we ook echt wel bastaards waren hoor) en hebben de Taiwanese mensen leren metselen. Sindsdien kunnen ze zo mooi bouwen! Maar dankbaarheid.....niets daarvan! Geen rode lopers, geen trompetgeschal, niks. We hebben af en toe geroepen dat we Dutch waren, 't hielp niets.
Daarna hebben we het eternal golden castle bezocht. Wat is het eerste dat je nu denkt? Goud? Een vlam? Een altijd vlam en een gouden dak?
FOUT! het was een fort.
Je kon een waterfiets huren in de vorm van een zwaan met een kroontje. Het leek ons ultiem leuk om er een te huren en rond het fort te waterfietsen. Nondomme! Het was heeeeeeet! En het regende en een miljoen kilometer waterfietsen. Nu haat ik niet meer alleen fietsen maar ook waterfietsen! Het was wel enorm lachwekkend omdat zelfs Feike het fietsen niet leuk meer vond en gestemd op een heel zachte toon zei, heet he?
Na alle cultuurdingen en pijnlijke voeten wilden we wel weer terug naar het hotel. Feike wilde wel met de taxi. Ik vond het ook best, want lopen was bijna geen optie meer. We zagen een taxi staan en dachten: die wil ons wel helpen. Hij deed zijn raampje open om ons te woord te staan en deed al een soort nee nee. Feike toch nog even laten zien.waar we heen wilden. Na 2 minuten ( in het Chinees) stapte de beste man uit en gooide de achterdeur open om te laten zien waarom nee nee was Want er zat een heeeeel.oud en klein vrouwtje in. Ah....oké.
De volgende dag haalden we de scooter op om eens fijn een stukje te rijden.
Ik wist dat je zadelpijn van fietsen kon krijgen, maar met een scooter dus ook. We begrijpen niet hoe de andere mensen zonder hulpmiddelen op die dingen zitten. Maar we laten ons niet pakken!
Vandaag zijn we weer met de scooter weggeweest. Naar het strand en MET handdoek onder de delicate billen. Dat hielp. Hoewel het ook kan zijn dat 15 minuten op zo'n unit minder klachten heeft van 6 uren. Ik weet niet....
Ook zijn we even confuus geweest. (Bij de tempel van Confusius, wat een held was dat, hij heeft een nieuwe fan; ik!).
Het strand was een matig succes. We waren er op het heetst van de dag , natuurlijk, en waren binnen 20 minuten zo rood als een kreeft. Boeltje gepakt en op naar een parkje. Daar hebben we heerlijk zitten lezen in de schaduw,tussen de eekhoorns en mannetjes die onbegrijpelijke dingen zeiden. Da's nog zoiets hier. Ze praten in het Taiwanees en blijven dat ook doen, al straalt er van je af dat je er werkelijk niets van begrijpt. Ik zou op een gegeven moment als Taiwanees denken, " goh, die kijken wel heel schaapachtig" dus we knikken Steeds maar ja enzo. ( behulpzame tip van Babs: niet schaapachtig knikken. We hebben het geprobeerd, maar vallen toch weer terug in het knikken en yes yes..)
Taipei.
Op naar Taipei vandaag! Om 8 uur wakker op naar het heerlijke ontbijt met pindakaas en toast (Of noodles met varkensvlees snippers).
De supervriendelijke hotelfamilie was in en in verdrietig toen we vroegen een taxi voor ons te bellen en niet nog een nachtje zouden blijven. Gelukkig zijn we vereeuwigd in selfies en groepsportretten en blijven we voor altijd een beetje bij ze. De taxi bracht ons netjes naar het station, al was er wel ineens een 30 cent opslag voor het gebruik van de kofferbak (stond op een papiertje dat hij liet zien dus dat zal dan wel).
De directe trein naar Taipei vertrok al na een kwartier, het blijft een raadsel hoe de dienstregeling hier werkt. Het lijkt erop dat er altijd wel de juiste trein of bus komt. Plannen doen we daarom al weken niet meer. Even kijken wat we moeten hebben en op een niet vooraf bepaalde tijd gewoon de reis beginnen. Gaat prima!
We moesten Wel in de trein even wat 3e klas reizigers van onze gereserveerde stoelen af sturen * PAUPERS* maar vervolgens kan de treinreis beginnen. Na een uur of 4 kwamem we aan op een gigantisch station waar een uitgang lastig te vinden is. Na wat dwalen zijn we toch aan de juiste kant van het station uitgekomen ( flashbacks van de parkeergarage) en hadden zo een taxi gevonden. Deze had geen papiertje met toeslagen voor het gebruik van de kofferbak...... ook raar.
In ons Taipei hotel eindelijk weer eens een gratis upgrade van de kamer. Helaas niet naar de kamers met het luxe beddengoed maar wel naar een kingsize bed. Pinnen was nog niet gelukt, de 7/11 pinautomaten in Taipei zijn niet de 7/11 pinautomaten van de rest van Taiwan. Maar de Citybank zal ons redden volgens het uiterst vriendelijke meisje achter de balie.Wel graag voor 8 uur afrekenen vanavond. Dat moest lukken. Eerst maar eens wat wandelen door de stad op zoek naar het groooooooooote gebouw. Althans dat werd het doel nadat we even vertwijfeld in ons reisboek hadden staan kijken omdat we de 101 toren niet zo snel konden vinden. Direct kwam er hulp van een Taiwanees die ons de juiste metro in wilde sturen. Omdat we liever wilde lopen werd vervolgens een route voor ons uitgestippeld. Fijn zulke behulpzame mensen. Daar kunnen wij wat van leren. Na een uurtje wandelen en meerdere foto's van het 508 meter hoge gebouw, tot 2008 het hoogste gebouw ter wereld, vanaf verschillende afstanden mochten we in de rij voor de snelste lift ever!! 1010 meter per minuut oftewel boven in 37 seconde.
Mooie views over de stad en daarna snel met de metro naar het hotel. 8 uur is 8 uur.
Weer naar buiten om wat eten te zoeken. Vandaag was het Turks! Beats de Mac; )
Morgen gaan we deze grote stad eens goed bekijken.
NOOIT MEER NAAR HUIS!
Kenting zelf bestond uit twee straten: eentje die overdag wat rustig en kalmpjes oogde , maar 's nachts veranderde zij zich in de strip van las Vegas (denk in de stem van Jambers).
Allemaal eettentjes en stalletjes. En toeristen. En handelaren. En sjaggeraars. En een mevrouw met kikkers. En een meneer met hele lekkere edamame boontjes! En meerdere winkels, waaronder een Watsons ( mijn nieuwste favoriete boetiekje, Feikes meest gehate.....ik snap niet waarom, allemaal makeupjes en luchtjes en dingen...gewoon veel dingen. Ladies, you get me! )
Maar goed, Kenting. We hebben daar dus het strand gezien en er even op gezeten. Het waaide het enorm, dus na onbedoelde scrubbeurt door t zand zijn we naar de nightmarket gegaan om Aziatische kebab te eten. We hebben er even geen andere naam voor. Er zat een waanzinnig handig draaiplastickje aan de kebab, Wat Feike allang doorhad en pas aan mij vertelde toen ik alles alweer vies had gemaakt. Slim systeem, dat dan weer wel.
De volgende dag zijn we per brommer de omgeving gaan verkennen. Onder andere het meest zuiderpuntje hebben we gezien. Feike zegt dat dat niet zo is, maar ik weet wel beter! Mijn richtingsgevoel is immers onfeilbaar..
* whahahahahahahahahahahah*
We hebben een vuurtoren gezien en een aantal leuke strandjes. Ook hebben we een bootje gezien. Nou denk je misschien dat dat niet bijzonder is, maar het was wel even de nepversie van het bootje met de tijger van de film life of pi! Dus, ik wil maar zeggen...de ene boot is de andere niet. Na dit hoogtepunt zijn we ingestort en vroeg naar bed gegaan.
De volgene dag gingen we naar een spa! Hoera denk je dan hè? Masaaaaaaaaasj misstaaah! Lekker gepamperd worden en totaal verkwikt en herboren weer naar het hotel
Eh, nou . Nee.
We kwamen aan na een aantal rondjes verkeerd rijden. Geeft niets, er was genoeg tijd om in de watten gelegd te worden en te heet om ons er druk over te maken.
Aangekomen bij het paradijselijke oord, werden we ontvangen door een ietwat chagrijnig kijkende en zeker chagrijnig klinkende mevrouw die dui-de-lijk geen zin had in toeristen. Maar we waren er en niets zou ons tegenhouden om te ontspannen!! Je kent ze wel, die plaatjes van een gelukzalig kijkende mevrouwen ( met ogen dicht) die een massage ondergaan. Dat zat in mijn hoofd. De werkelijkheid was ietsiepietsie anders.
Na de boze ontvangst, gingen we door voor de volgende ronde; het omkleden. Ware het niet dat we door een nog bozer kijkende en gebarende meneer werden tegengehouden en gewezen werden op een badmuts die wij beiden niet bezaten. Kopen dus. Hoe charmant je ook probeert te lachen en rond te lopen, met zo'n ding op je hoofd wordt het allemaal belachelijk. Zeker als je kijkt hoe de rest van de mensen daar hem ophebben ; als keppeltje, of half op hoofd, of schuin op hoofd, lekker hip).
Er waren wel Blije visjes die zich tegoed geven gedaan aan onze voeten. Dat was leuk. Verder was dat wat het was....geheel ontspannen waren we ( nope). We zijn verder gegaan op het brommertje en hebben tempeltje bekeken en vroom betreden. Het getuigt in Azië van respect om.je schoenen uit te doen als je huizen of wat dan ook betreed. Wij smijten dus te pas en te onpas onze schoenen uit. We kwamen bij een tempel die er al wat viezig uitzag, maar ja het is Azië...dus op blote voetjes de tempel in, zoals dat heurt! Om er vervolgens met knalzwarte voeten weer uit te komen. We zagen ook allemaal mensen roken in die tempel en er gewoon met schoen en al in en uit te lopen. Ach....
We gingen er maar eens over slapen
Na een verkwikkende slaap dachten we wel weer een wandeling aan te kunnen. En hoe! Er kwam geld uit de lucht vallen. Al het goede komt van boven. ( dat zeiden de duitsers die voor ons liepen). De gehele straat lag bezaaid met wegwaaiende briefjes geld. Met zijn vieren hebben we zoveel mogelijk verzameld en toen we de portemonnee waar het uitgevallen was vonden kwam er een sjeesbeest op een motor die zei dat het zijn geld was. Dat hadden wij ook wel kunnen zeggen, maar het was duidelijk dat we daar niet mee weg zouden komen....
Aangezien het, zoals iedere keer als we gaan wandelen, op het heetst van de dag was, waren we blij dat we na 5 km lopen terecht kwamen in een mooi en verrkoelend stukje natuur.Hier waren gevaarlijke beesten! Een centepiede en eekhoorns en verstopte apen en enge rode vliegbeesten.
Het was een botanische tuin met een aantal druipsteengrotten en ander soorten grotten, die dicht waren. Wel leuk om er doorheen te lopen en in alle rust te kunnen wandelen.
De dag erna vertrokken we richting Tainan aan de westkust.
Met de bus, die volgens de routeplanner van Google Maps 5 uren zou duren met de bus en de trein..de bus zou er 4 uren.over doen en we moesten 63 haltes meerijden...Dat was een beetje gek, want het was per auto op nog geen uur afstand. Dat was een gek foutje, na een uurtje stonden we bij het treinstation en waren we zo in Tainan.
We kwamen aan bij het hotel alwaar een heus ontvangstcommitee voor ons klaarstond. Een van de mannelijke medewerkers zou wel even mijn backpack uit de kofferbak van de taxi op zijn rug nemen, maar omdat hij zo klein was en mijn tas zo groot, was de aanblik hiervan best lief. Feike nam zijn snel zijn eigen tas op zijn rug voordat het mannetje bedolven zou worden en zou bezwijken aan backpackdood!
Na alle plichtplegingen en incheckdingen werden we op de lift gewezen. Dat kon niet misgaan, maastbbde balie. Maar elke keer als we beneden kwamen of naar boven gingen, werden we door het mannetje met grote zwaaiende armbewegingen de weg gewezen naar de lift. Dit gold ook voor het ontbijt. Ook dit kon niet missen, want als je de lift uitstapte stond je IN de ontbijtruimte.....er was veel genegenheid onzer kant voor deze medewerker. Hoe lief kun je zijn?!
Deze stad staat bekend om zijn tempels, geloof ons, er staat in elke straat een minimum van 5 tempels! Ongelooflijk. En groots ook nog eens. We hebben meteen een van de chickan tower, een tempel voor geliefden en een tempel voor geluk bezocht. Je moet dan via een ingewikkelde route de tempel door , zwaaiend met wierrookstokjes en waarschijnlijk prevelen. Ook hebben we de carrefour gevonden. Deze bleef waar hij was, heel fijn.
Het huren van een motor was nog wel even een ding. Je kunt hier zonder al teveel gedoe een scooter huren. Dat wil zeggen, ze vinden het al snel best allemaal. Op naar een verhuurbedrijf! Eerst even verdwalen natuurlijk en bij aankomst daar was er een super lieve ( alle mensen zijn lief hier!!!!) mevrouw die geen woord Engels sprak. Misschien een woord dan.
Na veel handgebaren en geheel werd er een hulptroep ingeschakeld. Zij babbelde in de telefoon, welke vervolgens naar Feike ging. Een interessant schouwspel, omdat dit ongeveer 6 keer plaatsvond, het heen en weer gaan van de telefoon. Het gevolg was wel een superfancy rood en witte motorscooter!
Maar eerst gingen we even naar een leuke wijk toe om een cultureel tochtje te maken naar fort Zeelandia. Gemaakt door ons, de Dutch!
Dus wij flink stuk lopen. Motor kwam later. En we kwamen een soort metroachtige ingang tegen. Feike dacht meteen aan een ondergrondse straat, ik aan een parkeergarage. Maar omdat we er gaandeweg nog meer tegen kwamen werd Feike te nieuwsgierig en gaf ik maar toe om dan maar naar beneden te lopen. ( het was 30 graden boven de grond hè? )
We kwamen uit in....tadataaa *tromgeroffel* een parkeergarage! Zo lang als een straat maatje broadway, niet overdreven. En toen we er eenmaal in waren, konden we er niet meer uit, omdat alles afgesloten was. De temperatuur in die parkeergarage was ongeveer een miljoen graden, dus heeeeet heej!
Nadat we bijna panisch en gutsend de parkeergarage uitwaren konden we al niet meer, maar goed. Toch doorgaan, want het is feest op vakantie. We zijn naar de City hall gelopen en hebben van daar een bus genomen naar fort Zeelandia. We hebben daar toch in de tijd vam de VOC best heel veel dingen goed gedaan ( ondanks dat we ook echt wel bastaards waren hoor) en hebben de Taiwanese mensen leren metselen. Sindsdien kunnen ze zo mooi bouwen! Maar dankbaarheid.....niets daarvan! Geen rode lopers, geen trompetgeschal, niks. We hebben af en toe geroepen dat we Dutch waren, 't hielp niets.
Daarna hebben we het eternal golden castle bezocht. Wat is het eerste dat je nu denkt? Goud? Een vlam? Een altijd vlam en een gouden dak?
FOUT! het was een fort.
Je kon een waterfiets huren in de vorm van een zwaan met een kroontje. Het leek ons ultiem leuk om er een te huren en rond het fort te waterfietsen. Nondomme! Het was heeeeeeet! En het regende en een miljoen kilometer waterfietsen. Nu haat ik niet meer alleen fietsen maar ook waterfietsen! Het was wel enorm lachwekkend omdat zelfs Feike het fietsen niet leuk meer vond en gestemd op een heel zachte toon zei, heet he?
Na alle cultuurdingen en pijnlijke voeten wilden we wel weer terug naar het hotel. Feike wilde wel met de taxi. Ik vond het ook best, want lopen was bijna geen optie meer. We zagen een taxi staan en dachten: die wil ons wel helpen. Hij deed zijn raampje open om ons te woord te staan en deed al een soort nee nee. Feike toch nog even laten zien.waar we heen wilden. Na 2 minuten ( in het Chinees) stapte de beste man uit en gooide de achterdeur open om te laten zien waarom nee nee was Want er zat een heeeeel.oud en klein vrouwtje in. Ah....oké.
De volgende dag haalden we de scooter op om eens fijn een stukje te rijden.
Ik wist dat je zadelpijn van fietsen kon krijgen, maar met een scooter dus ook. We begrijpen niet hoe de andere mensen zonder hulpmiddelen op die dingen zitten. Maar we laten ons niet pakken!
Vandaag zijn we weer met de scooter weggeweest. Naar het strand en MET handdoek onder de delicate billen. Dat hielp. Hoewel het ook kan zijn dat 15 minuten op zo'n unit minder klachten heeft van 6 uren. Ik weet niet....
Ook zijn we even confuus geweest. (Bij de tempel van Confusius, wat een held was dat, hij heeft een nieuwe fan; ik!).
Het strand was een matig succes. We waren er op het heetst van de dag , natuurlijk, en waren binnen 20 minuten zo rood als een kreeft. Boeltje gepakt en op naar een parkje. Daar hebben we heerlijk zitten lezen in de schaduw,tussen de eekhoorns en mannetjes die onbegrijpelijke dingen zeiden. Da's nog zoiets hier. Ze praten in het Taiwanees en blijven dat ook doen, al straalt er van je af dat je er werkelijk niets van begrijpt. Ik zou op een gegeven moment als Taiwanees denken, " goh, die kijken wel heel schaapachtig" dus we knikken Steeds maar ja enzo. ( behulpzame tip van Babs: niet schaapachtig knikken. We hebben het geprobeerd, maar vallen toch weer terug in het knikken en yes yes..)
Taipei.
Op naar Taipei vandaag! Om 8 uur wakker op naar het heerlijke ontbijt met pindakaas en toast (Of noodles met varkensvlees snippers).
De supervriendelijke hotelfamilie was in en in verdrietig toen we vroegen een taxi voor ons te bellen en niet nog een nachtje zouden blijven. Gelukkig zijn we vereeuwigd in selfies en groepsportretten en blijven we voor altijd een beetje bij ze. De taxi bracht ons netjes naar het station, al was er wel ineens een 30 cent opslag voor het gebruik van de kofferbak (stond op een papiertje dat hij liet zien dus dat zal dan wel).
De directe trein naar Taipei vertrok al na een kwartier, het blijft een raadsel hoe de dienstregeling hier werkt. Het lijkt erop dat er altijd wel de juiste trein of bus komt. Plannen doen we daarom al weken niet meer. Even kijken wat we moeten hebben en op een niet vooraf bepaalde tijd gewoon de reis beginnen. Gaat prima!
We moesten Wel in de trein even wat 3e klas reizigers van onze gereserveerde stoelen af sturen * PAUPERS* maar vervolgens kan de treinreis beginnen. Na een uur of 4 kwamem we aan op een gigantisch station waar een uitgang lastig te vinden is. Na wat dwalen zijn we toch aan de juiste kant van het station uitgekomen ( flashbacks van de parkeergarage) en hadden zo een taxi gevonden. Deze had geen papiertje met toeslagen voor het gebruik van de kofferbak...... ook raar.
In ons Taipei hotel eindelijk weer eens een gratis upgrade van de kamer. Helaas niet naar de kamers met het luxe beddengoed maar wel naar een kingsize bed. Pinnen was nog niet gelukt, de 7/11 pinautomaten in Taipei zijn niet de 7/11 pinautomaten van de rest van Taiwan. Maar de Citybank zal ons redden volgens het uiterst vriendelijke meisje achter de balie.Wel graag voor 8 uur afrekenen vanavond. Dat moest lukken. Eerst maar eens wat wandelen door de stad op zoek naar het groooooooooote gebouw. Althans dat werd het doel nadat we even vertwijfeld in ons reisboek hadden staan kijken omdat we de 101 toren niet zo snel konden vinden. Direct kwam er hulp van een Taiwanees die ons de juiste metro in wilde sturen. Omdat we liever wilde lopen werd vervolgens een route voor ons uitgestippeld. Fijn zulke behulpzame mensen. Daar kunnen wij wat van leren. Na een uurtje wandelen en meerdere foto's van het 508 meter hoge gebouw, tot 2008 het hoogste gebouw ter wereld, vanaf verschillende afstanden mochten we in de rij voor de snelste lift ever!! 1010 meter per minuut oftewel boven in 37 seconde.
Mooie views over de stad en daarna snel met de metro naar het hotel. 8 uur is 8 uur.
Weer naar buiten om wat eten te zoeken. Vandaag was het Turks! Beats de Mac; )
Morgen gaan we deze grote stad eens goed bekijken.
NOOIT MEER NAAR HUIS!
Wat een bijzondere vakantie hebben jullie. Gaaf al die verhalen die ons zo bekend voorkomen( ik ben wel jaloers hoor) Jammer dat het surfen niet door is gegaan maar gaan jullie dat dan nog doen in Thailand? Nog drie weken dan kan ik jullie weer in mijn armen sluiten.Alles lekker met Mo en poes Nel. Ze vermaken zich prima met de andere buurtkatten. Lieve groet.