Seoel, de verdwenen Carrefour in Taiwan en andere dingen.

Wij zijn niet neergestort, dus hier weer een update vanuit Taiwan Zuid Korea uitkomen had veel voeten in de aarde. Althans, het meisje achter de balie maakte er een heel ding van. Ze vroeg naar onze terugvlucht van Taiwan. Die hadden we niet, want zoals Feike en ik gewend zijn geraakt is plannen op vakantie bijzaak! Dit meisje vond van niet en na overleg met heel korea, moesten we een waver tekenen. Aldus geschiedde en kreeg ik ( Marijn) een mooie rooie aantekening op mijn ticket. Feike daarintegen, die er toch écht veel beangstigender uit moet zien voor die mensen, (groot, blond, blauwe ogen) kreeg geen stempel. ( jammer voor hem, phoe). We dachten problemen voor te zijn om tijdens het boarden van het vliegtuig toch maar snel tickets te boeken naar Jakarta. Bij het boarden zelf werden we nog even als enige twee gecontroleerd....we weten niet waarom en ook mijn tas werd nogmaals gecontroleerd. Blijkbaar een zeer verdacht vrouwtje ben ik. We kwamen aan na een zeer turbulente vlucht , klaar om trots met onze pasgeboekte tickets te gaan zwaaien om te laten zien dat we echt niet verdachte lieden zijn en het land weer gaan verlaten. Maar... we Mochten gewoon doorlopen! Niks! Geen controle, geen vragen, geen tassen die weer overhoop moeten, Niks! We werden gewoon vriendelijk ontvangen! Zoals elk land in Azië. We waren in Seoel! De leukste stad ter aarde! En grooooooottt! We hadden bedacht daar 4 nachten te zitten. Geen slechte keuze dus. Het hotel zat in de wijk van de garages. Overal banden en heel glimmend gepoetste auto's. Na een kort loopje hadden we onze favorietstfavoriete boetiek gevonden. De 7/11. Recht tegenover ons hotel. Hemelsbreed welteverstaan. Er was een groot tempetempelterrein, dus daar zijn we de volgende dag heen gegaan. Netjes onderhouden en zoals in alle steden midden in het centrum voor je tussendoor zen moment. De dag erna wilden we een korte wandeling doen een klein bergje op. Ook.dit lag midden in het centrum van de stad. De naam national park had wel al wat weg kunnen geven, en ook alle mensen diie bepakt met rugzakken, hiking gear en bijbehorende stokken voor ons uit liepen. Maar nog liepen wij, in korte broeken en t shirtje stug door denkend dat die mensen gek zijn met dit weer zulke warme kleren te dragen! HET WAS EEN FREAKING BERG! niks klein klimmetje. BAM! 800 meter de lucht in. Hijgend en gutsend naar boven. Ondertussen genietend van de waanzinnig mooie natuur en prachtige vergezichten. Seoel is echt heel mooi! Na deze klim en het zweren dat we er echt niet meer intrappen; national park =BERG, zijn we naar het hotel gegaan. Even chillen. We hadden een kleine kamer daar, maar met schoon bed en prima douche en waren erg tevreden met onszelf. De Wi-Fi deed af en toe wat daar, of eigenlijk Niks, maar ook daar valt mee te leven. Na een boodschapje bij de boetiek vroegen we aan de balie of er misschien een probleempje was met het internet, omdat we af en toe minder goed bereik hadden. Kregen we een upgrade van onze kamer! We gaan vanaf nu overal vragen of er misschien iets met het internet aan de hand is! Verder hebben we een oud stukje stad bezocht. Hier stonden oude huisjes met traditionele daken en muren. Echt leuk. Ook de papieren ramen maakte het plaatje compleet. Daarna hebben we de Seoel tower bekeken vanaf de grond. Hij is hoog! We zijn er maar niet op gegaan, dat doen we wel weer in Taipei. Na het genieten van deze gigantische prachtstad gingen we weer door. Op naar Hualien. Niet geheel (in het geheel niet dus) voorbereid, naar de treinen gelopen. Op goed geluk in een trein gestapt die toevallig stopte waar wij eruit wilden. Hoera! Toen nog een treinritje van een uurtje en toen nóg een en toen waren we er. Zomaar. Bij aankomst uiterst vriendelijke ontvangst, de deuren van het hotel vlogen open en een blij Taiwanees mevrouwtje stapte naar buiten om ons naar binnen te begeleiden. De rode loper lag nog nét niet uit. Even chillen op de kamer . * lees: binnen 5 minuten chaos creëeren zodat er geen vergissing mogelijk is dat het Ónze kamer is. Kleren overal en schoenen en sokken en munchies en dingen die in tassen zitten * En op naar de nightmarket. Hier was de aller, aller ALLER lekkerste Taiwanese toeristenhamburger ooit! Met noodles in een plakbroodje met groente en vlees en heeeeeeeeel veel saus. Nom nom nom. Oh én een bananenpannenkoek met nutella en gecondenseerde materie: ) Helaas hebben we niet gewonnen met de mahjongh bingo ( we waren wel steengoed!). Je kunt hier heel gekke dingen in je mond stoppen, zoals daar zijn: tapioca balletjes in melk. Die moesten we proberen, want in whose line is it anyway ( Amerikaanse lama's check you tube ) krijgt een van de leden de slappe lach. Tapioca is (feike) "jah.. ..gelatineballetjes met een raar smaakje. Koffie smaak"
(Marijn ) "chewie" Na dit munchingfest zijn we naar huis gegaan. De volgende dag was een rustig- aan -dag. We hebben de was gedaan. Dat is toch wel heel leuk; je kunt er naar kijken en er op wachten. Of een wedstrijd ervan maken. Dat hebben we dus maar gedaan met een klein bezoek aan de 7/11 tussendoor. Van al het wasgoed ging het gevecht tussen de De boxershort met cactussen van Feike ( die won het overduidelijk van de Friesland Boppe onderbroek ) Logisch, want die is met zijn 2-en... Na het uitwisselen van de felicitaties op naar het hotel om de volgende activiteit van ht program te beginnen, namelijk: fijn een stukje fietsen langs de kust. 1 van Marijns favoriete bezigheden. Het was een heel mooi aangelegd fietspad langs een 5km lange pier waar we ook overheen zouden kunnen fietsen met aan beide zijden de zee. Daar was alleen iets teveel wind voor en een iets te smal pad. En een bordje met groteske tekens, lijkend op DEATH WILL FIND YOU HERE! Of YOU SHALL NOT PASS. En ook was het daglicht bijna op..... rustig aan terug naar het hotel dus om daarna weer de nightmarket te bezoeken. Grote stukken vleesch met noodles vandaag!! Ook een brommertje geregeld voor de volgende dag. 125cc, dus dan komen die rijbewijzen ook weer eens van pas.... Per motortje op pad naar de mooiste kloof óóit!! Schitterend, schitterend, schitterend. Hadden we al gezegd dat het schitterend was?! Azuurblauw water spuitend langs marmeren wanden!!! Schitterend! een klein nadeel... er mag niet gepoedeld worden in het national park, nog geen klein strandje om even te pootjebaden. Geen teentje mag in het water, dat mooie, lokkende azuurblauwe water. En dat terwijl het afgrijselijk lekker poedelweer was. Op de terugweg hebben we een groots mysterie ontdekt; Het mysterie van de verdwenen Carrefour! Tijdens de weg terug doemde er een Carrefour op. Een grote, taiwaneese , vol met ALLES wat we wel ( en met name niet ) nodig hebben. Marijn stuiterend en schreeuwend achterop, carefour, Carrefour!! Dus dat was duidelijk, we gingen naar de Carrefour. Er moest alleen eerst even gepind worden en dat kon helaas niet daar, maar er zat een 7/11 Op 5 minuten afstand van dit paradijs met dingen. De vraag was echter : 5 minuten lopend? Per fiets? Met de Auto?De scooter? Hoe dan? Op de brommert gesprongen om al ons spaargeld te pinnen!!! Marijn: "ik ga alles kopen" Na 15 minuten en enkele pinautomaten verder ( omdat we bepaalde automaten nodig hebben.om te kunnen pinnen, niet omdat we écht ons spaargeld gingen pinnen. Neee )gingen we weer terug naar de Carrefour. Maar hij was verdwenen!!!! In rook opgegaan, foetsie! . Dit lag niet , ik herhaal, NIET aan onze dwalingen in de gehele regio. Niet! Na deze teleurstellende ervaring zijn we verslagen, maar erg blij want we zijn op vakantie, de brommer in gaan leveren en terug gelopen naar het hotel om daar noodles te eten en in slaap te kukelen. De volgende dag zijn we naar pine forest gegaan. De plek waar de Japanse kamikazepiloten zichzelf lieten pamperen en moed indronken, voordat zij op hun laatste missie gingen. Een van de 100 mooist bewaarde gebouwen uit de Taiwanese geschiedenis. Het was een plaatje. Met schuilkelder waar ze met 20 man in pasten. Best knap gebouwd. Daarna per fiets (het is toch wat, dat fietsen) op zoek naar de verdwenen Carrefour Ze hebben hem vamnacht gelukkig weer teruggezet op zijn plek, want hij was er weer! Met in het assortiment de geliefde Sri Lankaanse lemon puffs!!! Maar geen t- shirts in maat Feike. Die gaan we vanavond zoeken op de andere night market! Morgen gaan we weer verder reizen naar Kenting. Surf's up!!!! Hoeraaaaaaaaaaaaaaaaa!!!