Fukuoka en kitakyushu
9 oktober 2017 - Fukuoka, Japan
Vanaf het herteneiland met zijn spieruitdagende bergen en dalen zijn we per bootje overgegaan naar Miyajima-Guchi.
(droog overgekomen, geen regen dus geen parapluproblemen door het missende technisch inzicht van een mevrouw).
We hebben vanaf daar een boemeltreintje gepakt. En toen nog een, en toen nog een.....en blijkbaar kan het vreselijk mis gaan, want de mevrouw van de spoorwegen tikte me na 3 keer uitleggen dat de trein aan de overkant van het twee sporen tellende ng stationnetje op mijn schouder en zei " i want to explain one more time. This is the track and then you go here" waarbij zij haar ene hand naast de andere legde. Ikzelf had er wel het volste vertrouwen in, want ik heb een Feike. Kon ze ook niet weten. Heel lief in ieder geval. Anders zou ik best wel eens beledigd kunnen zijn!
Na deze ritten kwamen we aan op een station waar Rotterdam echt nog een punt aan kan zuigen. Enorm, gi-gan-tisch, bigass, humungus! Kortom grooooottt! (Net als die Tempel, maar dan tikkie groter.
Na wat verdwalen in dat grote, grote treinstation van kitakyushu, kwamen we aan bij het hotel. Een heerlijke douche met een eigen wil, de muur moet nat gordijn moet nat, grond moet nat, mensen moeten droog, ladiedadidaaaaa.
We zijn de stad in gelopen en zijn naar het kasteel van kitakyushu gelopen. Heel mooi en 5 verdiepingen hoog MET kaugomballenautomaat, je zal maar acuut behoefte hebben aan een Japans speeltje van 10 cent (of je kinderen stil willen krijgen...misschien staan ze er daarom wel!! ).
We zijn door de stad gescharreld en hebben een biertje en een whiskeysoda gedronken in een bar waar je nog binnen mag roken. Bijzonder te noemen nietwaar?
We hebben nog wat winkels bekeken (Marijn ) en gezucht ( (Feike).
Vanochtend hebben we ontbeten met dingen en omdat het mooi weer was en het nog op de bucketlist staat - let wel, staat- naar spaceworld getogen. We hadden op internet gelezen dat vandaag een feestdag was , sport and healt day. Dus misschien niet zo handig om.op een feestdag te gaan. . Op internet stonden recenties waarbij er eigenlijk nooit rijen staan. Het park gaat eind december ook dicht.
Voor de zekerheid en gewapend met deze informatie gingen we naar de receptie van ons hotel. Daar stonden drie meneren. We kozen er een uit. Niet de beste keuze, maar wel hulpvaardig. We moesten hem eerst vertellen dat het een feestdag was. Wist ie niet. Kalender erbij en ja, het was een feestdag. Dat vastgesteld hebbende waren we nog geen steek verder, want we wilden weten of het park A: open zou zijn en B: of het druk zou zijn door de voor hem niet bekende, maar bestaande feestdag.
Er kwam hulp van de meneer die de dans was ontsprongen. Die zei dat het nooit druk was. Wij blij. Een antwoord. Of het open zou zijn zagen we dan wel weer, we hadden een backup plan!
Vol goede en Blije moed naar spaceworld. Om aan te komen bij een horde mensen die ook van onze hotelbaliemedewerker hadden gehoord (ik verdenk hem, the bastard) dat het nooit druk was.
Na 2 minuten in de rij werd ons back up.plan in werking gezet. Hup, naar Fukuoka! In de trein en na een uurtje waren we er al.
Daar zijn we rond gaan wandelen en daar was een nóg groter station dan ons station. En ook nóg grotere gebouwen dan onze gebouwen in kitakyushu. Toen zijn we schoenenwinkels in geweest (Marijn, het waren er maar 3) en foto's aan het maken van elke schoenenwinkel als bewijs dat ik écht in elke schoenenwinkel ben geweest (Feike).
Daarna lunchen op een bankje in een park en naar een ...... (vul in).
Grappig, want die tempels zitten overal midden in de drukke stad, zo gauw je binnenstapt in de tuin eromheen stroomt de zennnnn je over je schoenen. Supermooi!
In deze tempel stond de speciale Marijnbrug (zie foto die nog gepost zal worden), tevens een grote hoeveelheid katjes, heel schattig maar geen serenity of Mo lookalikes. De marijnbrug was bezet door een horde Japanners met fototoestellen en officiële kledij. Blijkbaar is het de tijd van het jaar om de nieuwe theeoogst te voeren. Zelfs de burgemeester van Fukuoka was aanwezig (ook te zien op de foto! Volgens Marijn de 2e van rechts, volgens Feike de tweede van links, gezien de luttele keren deze vakantie, deze zijn op 1 vinger te tellen, dat Marijn gelijk heeft, denk ik dat het de tweede van links is).
Daarna een loopje terug naar het station. Eerst nog amusementshal ingelopen en staan verbazen over de snelheid waarmee een jongetje een soort guitarhero speelde. We hadden ons al eerder verbaasd over een jochie dat zich vermoeide met een trommel spelletje. Het geluid van elke kast staat op maximaal, zodat je na een half uur behept bent met een fluittoon in je oren. Overigens kun je je daar ook je helemaal opmaken, je haar volledig in model doen en vervolgens stap je mooi in een hokje, waar je vervolgens met wind om.de oren wordt geslagen, zodat je mooi op de foto staat. Het is een bijzonder land....
Toevallig zat de busterminal in dit gedeelte van Het station en konden we rechtstreeks de bus naar ons hotel terug nemen. Over op sommige plekken 3 laags snelwegen.
Aangekomen in kitakyushu zijn we wat gaan eten en even naar een parkje gelopen, waar net een fontein op muziek zijn ding deed. Redelijk vergelijkbaar met las Vegas. Maar dan iets kleiner. Misschien is aquanura beter. Of de hofvijver. Of eigenlijk meer de grootte van een kleine vrachtwagen. De diameter van de corner waar deze show zich in afspeelde was 3 meter. Dus. Vegas, yeah!
Daar ontmoetten wij hele grote hond, da's wel echt waar, je moet het vegas verhaal even los zien van de hond. Met heel lang haar, da's ook echt waar. En zijn baas. We zaten lekker te kletsen over de hond. Toen kwam zijn vrouw ook. Die sprak, zoals de meeste Japanners geen Engels, maar ze had wel mooie bloemen en heerlijke koekjes. Die gaf ze zomaar aan ons! Zoo lief! Dus nu hebben we mooie bloemen op onze hotelkamer.
Omdat we nu nog roken, moeten we steeds op zoek naar een niet-illegale rookruimte want op straat roken is in Japan verboden. Onze nieuwe beste vriend snapte ook de rookregels niet en deed ook maar wat. Hij had nog geen boete gehad. Wij ook niet, maar dat komt omdat we steeds al onze 1 yen muntjes offeren bij bijna elke tempel met de woorden; "sorry voor het roken ".
Feike zegt: morgen achtbanen. *steekt hand in de lucht*
Marijn *doet daar een dansje bij*
Superdoeiiiiii!
(droog overgekomen, geen regen dus geen parapluproblemen door het missende technisch inzicht van een mevrouw).
We hebben vanaf daar een boemeltreintje gepakt. En toen nog een, en toen nog een.....en blijkbaar kan het vreselijk mis gaan, want de mevrouw van de spoorwegen tikte me na 3 keer uitleggen dat de trein aan de overkant van het twee sporen tellende ng stationnetje op mijn schouder en zei " i want to explain one more time. This is the track and then you go here" waarbij zij haar ene hand naast de andere legde. Ikzelf had er wel het volste vertrouwen in, want ik heb een Feike. Kon ze ook niet weten. Heel lief in ieder geval. Anders zou ik best wel eens beledigd kunnen zijn!
Na deze ritten kwamen we aan op een station waar Rotterdam echt nog een punt aan kan zuigen. Enorm, gi-gan-tisch, bigass, humungus! Kortom grooooottt! (Net als die Tempel, maar dan tikkie groter.
Na wat verdwalen in dat grote, grote treinstation van kitakyushu, kwamen we aan bij het hotel. Een heerlijke douche met een eigen wil, de muur moet nat gordijn moet nat, grond moet nat, mensen moeten droog, ladiedadidaaaaa.
We zijn de stad in gelopen en zijn naar het kasteel van kitakyushu gelopen. Heel mooi en 5 verdiepingen hoog MET kaugomballenautomaat, je zal maar acuut behoefte hebben aan een Japans speeltje van 10 cent (of je kinderen stil willen krijgen...misschien staan ze er daarom wel!! ).
We zijn door de stad gescharreld en hebben een biertje en een whiskeysoda gedronken in een bar waar je nog binnen mag roken. Bijzonder te noemen nietwaar?
We hebben nog wat winkels bekeken (Marijn ) en gezucht ( (Feike).
Vanochtend hebben we ontbeten met dingen en omdat het mooi weer was en het nog op de bucketlist staat - let wel, staat- naar spaceworld getogen. We hadden op internet gelezen dat vandaag een feestdag was , sport and healt day. Dus misschien niet zo handig om.op een feestdag te gaan. . Op internet stonden recenties waarbij er eigenlijk nooit rijen staan. Het park gaat eind december ook dicht.
Voor de zekerheid en gewapend met deze informatie gingen we naar de receptie van ons hotel. Daar stonden drie meneren. We kozen er een uit. Niet de beste keuze, maar wel hulpvaardig. We moesten hem eerst vertellen dat het een feestdag was. Wist ie niet. Kalender erbij en ja, het was een feestdag. Dat vastgesteld hebbende waren we nog geen steek verder, want we wilden weten of het park A: open zou zijn en B: of het druk zou zijn door de voor hem niet bekende, maar bestaande feestdag.
Er kwam hulp van de meneer die de dans was ontsprongen. Die zei dat het nooit druk was. Wij blij. Een antwoord. Of het open zou zijn zagen we dan wel weer, we hadden een backup plan!
Vol goede en Blije moed naar spaceworld. Om aan te komen bij een horde mensen die ook van onze hotelbaliemedewerker hadden gehoord (ik verdenk hem, the bastard) dat het nooit druk was.
Na 2 minuten in de rij werd ons back up.plan in werking gezet. Hup, naar Fukuoka! In de trein en na een uurtje waren we er al.
Daar zijn we rond gaan wandelen en daar was een nóg groter station dan ons station. En ook nóg grotere gebouwen dan onze gebouwen in kitakyushu. Toen zijn we schoenenwinkels in geweest (Marijn, het waren er maar 3) en foto's aan het maken van elke schoenenwinkel als bewijs dat ik écht in elke schoenenwinkel ben geweest (Feike).
Daarna lunchen op een bankje in een park en naar een ...... (vul in).
Grappig, want die tempels zitten overal midden in de drukke stad, zo gauw je binnenstapt in de tuin eromheen stroomt de zennnnn je over je schoenen. Supermooi!
In deze tempel stond de speciale Marijnbrug (zie foto die nog gepost zal worden), tevens een grote hoeveelheid katjes, heel schattig maar geen serenity of Mo lookalikes. De marijnbrug was bezet door een horde Japanners met fototoestellen en officiële kledij. Blijkbaar is het de tijd van het jaar om de nieuwe theeoogst te voeren. Zelfs de burgemeester van Fukuoka was aanwezig (ook te zien op de foto! Volgens Marijn de 2e van rechts, volgens Feike de tweede van links, gezien de luttele keren deze vakantie, deze zijn op 1 vinger te tellen, dat Marijn gelijk heeft, denk ik dat het de tweede van links is).
Daarna een loopje terug naar het station. Eerst nog amusementshal ingelopen en staan verbazen over de snelheid waarmee een jongetje een soort guitarhero speelde. We hadden ons al eerder verbaasd over een jochie dat zich vermoeide met een trommel spelletje. Het geluid van elke kast staat op maximaal, zodat je na een half uur behept bent met een fluittoon in je oren. Overigens kun je je daar ook je helemaal opmaken, je haar volledig in model doen en vervolgens stap je mooi in een hokje, waar je vervolgens met wind om.de oren wordt geslagen, zodat je mooi op de foto staat. Het is een bijzonder land....
Toevallig zat de busterminal in dit gedeelte van Het station en konden we rechtstreeks de bus naar ons hotel terug nemen. Over op sommige plekken 3 laags snelwegen.
Aangekomen in kitakyushu zijn we wat gaan eten en even naar een parkje gelopen, waar net een fontein op muziek zijn ding deed. Redelijk vergelijkbaar met las Vegas. Maar dan iets kleiner. Misschien is aquanura beter. Of de hofvijver. Of eigenlijk meer de grootte van een kleine vrachtwagen. De diameter van de corner waar deze show zich in afspeelde was 3 meter. Dus. Vegas, yeah!
Daar ontmoetten wij hele grote hond, da's wel echt waar, je moet het vegas verhaal even los zien van de hond. Met heel lang haar, da's ook echt waar. En zijn baas. We zaten lekker te kletsen over de hond. Toen kwam zijn vrouw ook. Die sprak, zoals de meeste Japanners geen Engels, maar ze had wel mooie bloemen en heerlijke koekjes. Die gaf ze zomaar aan ons! Zoo lief! Dus nu hebben we mooie bloemen op onze hotelkamer.
Omdat we nu nog roken, moeten we steeds op zoek naar een niet-illegale rookruimte want op straat roken is in Japan verboden. Onze nieuwe beste vriend snapte ook de rookregels niet en deed ook maar wat. Hij had nog geen boete gehad. Wij ook niet, maar dat komt omdat we steeds al onze 1 yen muntjes offeren bij bijna elke tempel met de woorden; "sorry voor het roken ".
Feike zegt: morgen achtbanen. *steekt hand in de lucht*
Marijn *doet daar een dansje bij*
Superdoeiiiiii!
Foto’s
1 Reactie
-
Rianne:10 oktober 2017Wat leuk! Geniet! Xx
